Erdoğan TANALTAY

Sendikamızın üyesi Psikiyatrist, şair ve yazar Ahmet Erdoğan Tanaltay, 21 Ocak 2014  aramızdan ayrıldı. 
Türkiye Yazarlar Sendikası olarak ailesine, yakınlarına, dostlarına, şair ve yazar arkadaşlarına başsağlığı dileriz.

TYS YÖNETİM KURULU

BİYOGRAFİ

Psikiyatrist, şair ve yazar Ahmet Erdoğan Tanaltay, 3 Haziran 1928, İzmit doğumlu. Gölcük Saraylı İlkokulu, Kabataş Erkek Lisesi, İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesi (1953) mezunu. Nöro-Psikiyatri ihtisasını İstanbul Üniversitesi Çapa Psikiyatri ve Cerrahpaşa Nöroloji kliniklerinde tamamladı. Ruh sağlığı uzmanı olarak İstanbul Emniyet Müdürlüğü ile İstanbul Millî Eğitim Müdürlüğüne bağlı Rehberlik ve Araştırma Merkezinde, Sağlık Bakanlığı Üsküdar Ruh Sağlığı Dispanserinde görev yaptı. Çalışmalarını 1959’dan itibaren, psikolog olan eşi Suna Tanaltay’la birlikte özel muayenehanelerinde sürdürdü.

 “Girer de Girer” başlıklı ilk şiiri 1 Ocak 1952’de Kaynak dergisinde çıkmıştı. Yazı ve şiirlerini daha sonra Vatan, Milliyet, Kaynak, Beş Sanat, İstanbul, Mavi, Özsu Edebiyat, Tıp ve Eğitim, Sanat Çevresi, Şiir Ülkesi, Size, Ana adlı gazete ve dergilerde yayımladı. Eşiyle birlikte TRT, Kanal 6, 9. Kanal ve HBB televizyonlarında söyleşilere katıldı. Türkiye Yazarlar Sendikası, Edebiyatçılar Derneği, Türkiye Akıl Sağlığı Derneği, Mersinli Şairler Derneği üyesidir.

ESERLERİ

Şiir:

• Kuşlara Taş Atan Çocuk, İst.: Tekin, 1990
• Isırgan Tarlasındaki Gelincik, İst.: Tekin, 1992
• Portakal Çiçeği Kokar Gözlerin, İst.: Tekin, 1995
• Tak Gözlerimi Gönlüne Nazar Boncuğu Olsun, İst.: Tekin, 1999

Anı-Söyleşi:

• Sanat Ustalarıyla… Bir Gün, İst.: Kültür ve Sanat, 1989
• Sanat Ustalarıyla Bir Yaşam, İst.: Tekin, 1994
• Sanata Su Verenler, İst.: Tekin, 1999.

ESER ÖRNEKLERİ

Öldüğüm Gün

Öldüğüm gün
Sokağımdan bir kadın geçsin istiyorum
Güzel ya da çirkin
Ama karalara bürünmüş bir kadın
Kalabalık görünce evin önünü
Gözlerini kaldırıp pencereme bakmalı
Aklına ben gelmeliyim
Ağlamalı

Öldüğüm gün
Hava yağmurlu olsun istiyorum
Cenazeme gelenlerin hepsi ıslanmalı
Biri “Zaten ters adamdı
Böyle günde ölünür mü? ” demeli
Diğeri rahmetle anmalı beni
Dostumu düşmanımı anlamalıyım
Silerek dudaklarından
Dua kırıntılarının izini
Yanımdan uzaklaşınca hoca
ilk defa
Yarınımı düşünmeden
Rahat bir uykuya dalmalıyım.

Portakal Çiçeği Kokar Gözlerin

Seni tanımamıştım henüz o zaman
On yaşındaydın, belki de on bir
Birden solmuştu gül yanakların
Bir esinti miydi seni ürperten
Can evinde bir yangın
Can evinde bir ateş
Gönül çiçeğimi solduran

Sonra tanıdım seni
Yeşilin maviye kavuştuğu yerde
İlk yasemini sana aldım
Seni gördüm güneşin batışında
Sümbül teber yüreğin
Sevmeyi öğretti bana

O gün, bugün
Portakal çiçeği kokar gözlerin
Üşüsen, ürpersen bir an
İçim titrer
O küçüğü özlerim
Gül yapraklarının ardından