Adalar’dan bir resim kalır bize!
“Türkiye Yazarlar Sendikası ile Ada Dostları Derneği’nin 13 Temmuz 2024 Cumartesi günü Büyükada Saat Meydanı’nda düzenledikleri ortak basın açıklamasında yapılan konuşmadır.”
Adalar’dan bir resim kalır bize
Değerli İstanbullular,
Güzelim İstanbul’un boynuna takılı inci bir gerdanlıktır adalar. Gece gündüz ışık saçar. Yaz kış geçmez güzelliği. Sürer. İnişli. çıkışlı, sessiz, sakin yollarıyla, yemyeşil çamları, akasyaları, çınarlarıyla. Yasemin, mimoza kokuları içinde.
Gecesi, gündüz aydınlatır adanın. Kıvır kıvır yollarında gezinilir, sabah serinliğinde. Ay ışığında yürünür çamlıklara doğru. Yol boylarında oturarak soluklanılır. Ya da kıyısında bir kumsalın.
Ada yolları bisikletin/bisikletlilerindir her zaman. Nizam ya da Kumsal yönünde gezintiye çıkılır. Kimi çifttir, kollarını birbirinin omuzuna atarak boşta kalan elleriyle gidonu tutup tekmiş gibi sürerler bisikletlerini. Yavaşça sessizliği bozmadan. Başkalarıysa üçü, beşi bir arada gürültüyle geçip giderler. Aralarında yarışarak.
Bütün bir yaz ne gündüz, ne gece bisikletten inilmez. Onun üstünde yaz boyu süren sevdalar güz geldiğinde her biri kentin ayrı bir gideceğinden ya sona erer, ya gelecek yaza kalır.
Bisikletlinin yanında faytonlar da adaların sessizliğini paylaşmıştır. Lastikli tekerlekleriyle asfaltla bütünleşerek tıkır tıkır ilerlerler. Yalnız arada bir kuş sesini andıran çın çın öten çanlarıyla sessizliği bölerlerdi.
Faytonların kaldırılmasıyla bir rengi eksildi adaların. Atlar yıllardır çektikleri acılardan, bağımlılıklarından kurtuldu. Kırlarına dönerek özgürleşecekler belki. Adalar şimdi elektrikli gezgezlerin ardından yeni getirilen azmanbüsleirn baskısı altında. Bisikletlinin kimi kez ziline dokunarak çarpmadan/çarpışmadan geçip gidişine karşılık yayaların önünü kesen, yolunu saptıran bir trafik oluştu. Gitgide çoğalarak. Onlarla ada sessizliği bozulmadan sürer mi/sürebilir mi?
Geceyse, ay ışığı da varsa, iki sevilinin çevrelerini görmekten çok, birbirlerine daha yakın olmak istedikleri ada turlarının eski “Araba Sevdası” yaşanabilecek mi?
Eksilen bir şey var. Kayan bir yıldız gibi bize kalan resimde!
Yazdan kalma bir resimdir ada. Bisikletlerinin üstünden güneşin batışını seyreden iki sevgilinin baş başa. Ada yollarında koşturan onca dev azmanbüs arasından sıyrılıp kendilerini kurtararak ulaştıkları Dilburnu’ndan.
Değerli İstanbullular, bu böyle giderse Adalar’dan yalnızca bir resim kalacaktır bize.
Adnan Özyalçıner
