Sennur Sezer

Sennur Sezer

(d. 12 Haziran 1943, Eskişehir – ö. 7 Ekim 2015, İstanbul)
Şair, yazar, emek kadını, halkın sesi.

Asıl adı Şennur Fatma Çelik olan Sennur Sezer, edebiyat dünyasında kimi zaman Şennur Çelik, Fatma Çelik ya da Fatma Abla imzalarıyla da yer aldı. Çocukluk yıllarını Eskişehir’de geçirdi. İlkokula ikinci sınıftan başladı (1949), öğrenimini Kasımpaşa Karma Ortaokulu’nda tamamladı (1956). İstanbul Kız Lisesi’nde başladığı eğitimini 1959’da yarıda bırakarak Taşkızak Tersanesi’nde ikmal ve muhasebe memuru olarak çalışmaya başladı (1959–1964).

Emeğin içinden gelen bir şairdi Sezer; masasına otururken kalemiyle birlikte alın terini de getirirdi.
1965–1968 yılları arasında Varlık Yayınevi’nde düzeltmenlik yaptı. 1969–1975 yılları arasında Cumhuriyet ve Vatan gazetelerinde resim sergileri, sanatçılar ve edebiyatçılar üzerine yazılar kaleme aldı; aynı dönemde TRT için radyo oyunları yazdı.

1975’te Arkın Yayınevi’nde ansiklopediler için redaktör ve metin yazarı olarak görev aldı. Daha sonra Yapı Kredi Bankası Sanat Dünyası dergisi, Asa Ajansı, Gelişim Ansiklopedisi ve Görsel Yayınlar gibi kurumlarda sürdürdüğü çalışma hayatından 1983’te emekli oldu.

Gazetecilik ve yazarlığı emeklilikten sonra da sürdüren Sennur Sezer, uzun yıllar Evrensel Gazetesi’nde yazdığı yazılarını “Perşembe Mektupları” başlığı altında yayımladı; Hayat Televizyonu’nda “Maksat Muhabbet” adlı programı hazırlayıp sundu.
1999 yılında kısa bir süre Türkiye Yazarlar Sendikası Genel Sekreterliği görevinde bulundu.

Edebiyat Yolculuğu ve Şiir Anlayışı

Sennur Sezer, ilk şiirini 1958’de Sanat Dünyası dergisinde yayımladı.
İlk şiir kitabı “Gecekondu” (1964), toplumcu gerçekçiliğin kadın sesiyle buluştuğu bir ilk adım oldu. Ardından gelen eserlerinde, emeğin, kadının, yoksulluğun, direnişin ve umudun şiirini kurdu. Sezer’in dili yalın ama derin, sesi içten ama sarsıcıydı.
Şiir onun için yalnızca estetik bir uğraş değil, bir yaşam biçimiydi; hem tanıklık hem direnişti.

Şiir Kitapları

• Gecekondu (1964)
• Yasak (1966)
• Direnç (1977)
• Sesimi Arıyorum (1982)
• Kimlik Kartı (ilk üç kitaptan seçmeler, 1983)
• Bu Resimde Kimler Var (1986)
• Afiş (1991)
• Direnç Şiirleri – Toplu Şiirler (1995)
• Kirlenmiş Kâğıtlar (1999)
• Dilsiz Dengbej (2001)
• Bir Annenin Notları – Seçme Şiirler (2002)
• Akşam Haberleri (2006)
• İzi Kalsın (2011)

Deneme ve Diğer Yapıtları

• Şiir Gündemi (1995)

Çocuk Kitapları

Sennur Sezer, çocuklara da yazdı; onların düş gücünü emeğin sıcaklığıyla buluşturdu.

• Gerçeğin Masalı (şiirler, 1979–2003)
• Sümüklü Böceğin Masalı (şiir-masal, 1989)
• Keloğlan ile Köse (Adnan Özyalçıner’le birlikte, 1989–2004)
• Hasır Ören Padişah (masal, 1991)
• Robin Hood (1993)
• Pencereden Bakan Çocuk (1995)
• Anadolu’dan Öyküler (Adnan Özyalçıner’le birlikte, 1995)
• Masal Evi (Adnan Özyalçıner’le birlikte, 2003)
• İğne Mızrak Mercimek Kalkan (tekerlemeler, bilmeceler, 2005)

Edebi Kişiliği ve Mirası

Sennur Sezer’in şiiri, yoksulların, işçilerin, kadınların, sokakların ve çocukların sesini taşır.
O, kentin arka sokaklarından gelen bir bilge kadındır; sözü sade, vicdanı berrak, direnci güçlüdür.
Emeği, adaleti ve insan onurunu merkeze alan duruşuyla Türk şiirinde toplumcu gerçekçiliğin en özgün kadın seslerinden biri olmuştur.

Eşi ve yaşam yol arkadaşı Adnan Özyalçıner ile birlikte, hem edebiyatta hem hayatın içinde ortak bir üretim ve dayanışma geleneği kurdu.

Sennur Sezer, 7 Ekim 2015’te aramızdan ayrıldı; ancak dizelerinde yaşamaya devam ediyor:
Her dizesiyle, “şiir yalnız güzeli değil, gerçeği de söylemelidir” diyen bir inancın tanığı olarak…