Adnan BİNYAZAR

BİYOGRAFİ

Yazar. 7 Mart 1934, Diyarbakır doğumlu. İlköğrenimini Ağın’da tamamladı. Dicle Köy Enstitüsü (1956), Ankara Gazi Eğitim Enstitüsü Türkçe Bölümü (1958) mezunu. Çorum ve Maraş İlköğretmen okullarında edebiyat öğretmenliği yaptı. Hacettepe Üniversitesi Temel Bilimler Yüksek Okulu Türkçe Bölümü, Devlet Konservatuarı ve Basın Yayın Yüksek Okulunda öğretim üyeliği yaptı. Türk Dil Kurumu Yayın Kolu Başkanlığına seçildi.

Türk Tarih Kurumunda uzman olarak çalıştıktan (1972-73) sonra Gazi Eğitim Enstitüsü Yabancı Diller Yüksek Okulu Türkçe öğretmenliğine (1974), Kültür Bakanlığı Tanıtma ve Yayınlar Dairesi Başkanlığına getirildi (1978), bu göreviyle birlikte Ulusal Kültür ve Çeviri dergilerinin sorumlu yönetmenliğini üstlendi.

1981 yılında gittiği Almanya’da Berlin Eğitim Senatosu bünyesinde görev yaptı. İsveç ve İsviçre’de çeşitli öğretmen yetiştirme projelerinde çalıştı. Batı Berlin’de Türk işçi çocuklarına ders kitapları hazırlamak için oluşturulan kurulda görev aldı. Bu çalışmalarının yanında halk kültürüne ilişkin çeşitli araştırmaları bulunan Binyazar, birçok ülkede çeşitli konularda konferans, toplantı ve seminerlere katıldı. Türkiye’ye döndükten sonra İstanbul’a yerleşti.

Adnan Binyazar, Ölümün Gölgesi Yok adlı eseriyle 2005 yılı Orhan Kemal Roman Armağanını almıştır.

Öyküleri 1960’tan itibaren Türk Dili, Varlık ve Varlık yıllıklarında (1965, 1966, 1967, 1968) çıktı. Bu dönem, 1966’ya değin sürdü. Sonraki yıllarda daha çok kültür, dil, edebiyat, eğitim sorunlarını ele aldığı eleştiri yazıları ve kitap tanıtma yazıları yazdı. Bu yazılarını ağırlıklı olarak; Varlık, Türk Dili, Yeni Edebiyat, Papirüs, Gösteri, Cumhuriyet Kitap  vd. dergilerde yayımladı.

Adnan Binyazar, eserlerinde halk verimlerine, özellikle de halk anlatılarına özel bir önem verir. Çünkü; “Anlatı, gerçeğin ve güzelliğin dilsel yaratım katıdır. Adnan Binyazar ‘Halk Anlatıları’nda söylencelerden destanlara, masallardan ağıtlara, Dede Korkut’tan halk hikâyelerine ve Nasrettin Hoca gülmecelerine; oradan çağdaş anlatının verimli alanlarına; Nâzım Hikmet’e, Fazıl Hüsnü Dağlarca’ya, Cahit Külebi’ye, Yaşar Kemal’e, Ceyhun Atuf Kansu’ya, Orhan Duru’ya, Murathan Mungan’a uzayan bu anlatı beğenisinin boyutlarını saptamaya çalışıyor.”

ESERLERİ:

 Deneme-İnceleme: Yazmak Sanatı (Emin Özdemir ile, 1969), Dedem Korkut’tan Hikâyeler (1972), Toplum ve Edebiyat (1972), Cumhuriyetin Ellinci Yılında Atatürk Yolunda 40. Yıl (1973), Aşık Veysel (1973), Dede Korkut Kitabı (İnceleme, günümüz Türkçesiyle metin, 1973; Almanca-Türkçe baskısı, 1984), Kültür ve Eğitim Sorunları (1976), Yazılı Anlatım Bilgileri (Emin Özdemir ile, 1978), Ağıt Toplumu (1979), Yazın ve Bilim Dilimiz (Metin Öztekin ile, 1982), Türk Dilinde 25 Ünlü Eser (1982), 10 Türk Masalı (1987), 15 Türk Masalı (1995), Elif ile Mahmut (1995), Halk Anlatıları (1995), Ozanlar Yazarlar Kitaplar (1998).

Roman: Masalını Yitiren Dev (2001), Ölümün Gölgesi Yok (2005)